وبلاگ

سایه خوش همجوار دریا است ولی ظاهری شبیه به یک صحرای بزرگ و عمیق با کلوت های اسرار آمیز دارد. کلوت های سایه خوش محصول فرسایش و آب هستند و با قهاری تمام اشکال عجیب و خارق العاده ای را خلق کرده اند.

وجود نخلستانهای فراوان در این منطقه که از دوره های گذشته به جا مانده است، بر زیبایی های این منطقه افزوده است. در گذشته مردم منطقه فصل گرما را در این نخلستان سپری می کردند. 

دسترسی محلی بیابان سایه خوش

این منطقه بیابانی در غرب روستایی به همین نام قرار گرفته است. روستای سایه خوش از توابع بخش مرکزی شهرستان بندر لنگه در 40 کیلومتری جنوب خمیر و 55 کیلومتری بندرلنگه قرار دارد. دسترسی به این منطقه از طریق جاده ارتباطی بندر لنگه به بندر عباس میسر است.

بقعه دانای علی آرامگاه عارفی وارسته و مردمی در قرن سیزدهم هجری قمری است. ایشان در سال ۱۲۱۲ هجری قمری در خانواده‌ ای مذهبی در روستای سیاه‌ اسطلخ در حومه رشت به دنیا آمد. وی از کودکی در رشت زندگی می‌کرد و شغل او زراعت بود و از طریق فروش علوفه به صاحبان دام امرار معاش می‌کرد.

در روایات آمده که وی عارفی وارسته و مردی متقی و پرهیزگار بوده که به مقام «ابدالی» رسیده بود که در عرفان به معنای انسان کامل است و به همین دلیل لقب دانا که مترادف «انسان کامل» است را به خود اختصاص داد. یکی از کرامات این بزرگوار آگاهی کامل به اسماء اعظم بود.

ایشان به مقام طی‌ الارض رسیده و نمازهای روزانه خود را در مکه معظمه می‌خواند و همین نکته علاوه بر دانش بالای این فرد در زمان خود او را متمایز از دیگران کرده بود. در روایات آمده است هنگامی که راز فارغ از زمان و مکان بودن او توسط دیگر افراد کشف شد دانای علی برای همیشه ناپدید شد و برخی نیز فوت او را به همین واقعه نسبت می‌دهند.

دسترسی محلی بقعه دانای علی

این بقعه در میانه خیابان آیت الله طالقانی (بیستون) نرسیده به سه راه رجایی (رشتیان) در محله جهان سرای رشت واقع است.

باغ دولت‌آباد چهار منار از باغ‌های قدیمی شهر یزد می باشد. وسعت این باغ در حدود ۶/۵ هکتار است و تاریخ احداث این بنا به دوره افشاریه-زندیه بازمی‌گردد.

 تاریخچه باغ دولت آباد

بنای این مجموعه در سال ۱۱۶۰ توسط محمدتقی خان بافقی که به خان بزرگ معروف بوده، ساخته شده و در حدود ۲۶۰ سال قدمت داشته و محل اقامت حاکم وقت و معاصر با شاهرخ میرزا و کریم خان زند بوده‌است.

معماری و ویژگیهای باغ دولت آباد

این باغ به دو قسمت کلی اندرونی و بیرونی (جلوخان) تقسیم می شود.
بخش اندرونی شامل: ساختمان های هشتی(بادگیر تابستانه) بهشت آئین (زمستانه) حرمخانه(حرمسرا) مطبخ (آشپزخانه) اتاقهای خدمه، اصطبل های تابستانه و زمستانه، درشکه خانه و یک  برج دیده بانی و آب انبار خصوصی است.بخش اندرونی محل سکونت حاکم بوده است.
بخش بیرونی (جلوخان) شامل: ساختمان های تالارآئینه، تهرانی، ساختمان سردر اصلی، دو بازارچه، دو برج دیدبانی، آب انبار عمومی ودیوانخانه است. باغ بیرونی محل انجام تشریفات حکومتی، مراسم ورزشی و اداره امور شهر بوده است.
ویژگی های مهم این باغ ساختمان هشتی با بادگیری به ارتفاع ۳۴ متراز کف ساختمان است. که مرتفع ترین بادگیر خشتی جهان می باشد. ازدیگر ویژگی های این باغ قناتی به طول ۶۵ کیلومتر و آب نمای داخل باغ به طول ۲۰۶ متر و عرض۶ متر، و درختان سرو وکاج بلند دراطراف آب نما، باغچه های انار و انگور را می توان نام برد.

دسترسی محلی باغ دولت آباد

در اصلی باغ دولت آباد در خیابان شهید رجایی یزد قرار دارد.

باغ ارم یک باغ ایرانی تاریخی در شهر شیراز است و شامل چند بنای تاریخی و باغ گیاه‌شناسی می‌شود. مساحت آن 110هزار و 380 مترمربع و زیربنای آن 1869 مترمربع است.

تاریخچه باغ ارم

پیشینه‌ی باغ ارم به درستی مشخص نیست و هنوز معلوم نیست این باغ دقیقاً چه زمانی و توسط چه کسی ساخته شده است، اما در سفرنامه‌های مربوط به قرن‌های ۱۰ و ۱۱ هجری از این باغ نام برده شده و می‌دانیم که باغ ارم حداقل در دوران سلجوقیان و آل اینجو هم وجود داشته است. بنابراین بیشینه‌ی باغ را می‌توان حداقل به سده‌ی ۶ هجری نسبت داد. مانند دیگر اماکن تاریخی که در شهر شیراز قرار دارند، باغ ارم هم در دوران کریم خان زند به اوج شکوفایی خود رسید و کریم خان در بهسازی آن نقش بسیار مهمی داشت.
در زمان قاجاریه این باغ به مدت 75 سال به دست سران ایل قشقایی افتاد. در این زمان عمارتی در این باغ ساخته شد اما در زمان سلطنت ناصرالدین شاه قاجار عمارتی دیگر توسط حسین علی خان نصیرالملک پی‌ریزی شد که این عمارت تاکنون پابرجاست. بنا و سردر باغ از دوره قاجاریه به جای مانده است.

معماری عمارت باغ ارم

عمارت وسط، هسته مرکزی این باغ محسوب می‌شود. این عمارت، از سه طبقه، با تزئینات فراوان تشکیل شده‌است. اتاق‌های طبقه زیرین که تقریباً زیرزمین هستند، محلی است برای استراحت در روزهای گرم تابستان. تزئینات این اتاق‌ها، کاشی‌کاری‌های رنگین است. دو طبقه بالایی دارای ستون‌هایی است که از تخت جمشید الهام گرفته شده‌اند.
در پیشانی بنا، دو نیم‌دایره در دو طرف، و یک تابلو بزرگ در وسط قرار گرفته که از ۳ هلال روی هم تشکیل شده‌است. این تابلو، تصاویری از شاهنامهٔ فردوسی و نبرد شاهان قاجار را نشان می‌دهد.

 پوشش گیاهی باغ ارم

در این باغ وسیع سرو نازهای بلند و زیبائی وجود دارد که سال های زیادی بر آنها گذشته و موجب شهرت باغ شده است. اصولاً باغ های شیراز بخاطر داشتن درختان سرو ناز شهرت داشته است. بلند ترین سرو ناز این باغ قریب سی و پنج متر بلندی آنست.
انواع درختان باغ ارم را می توان به دو دسته درختان زینتی و درختان میوه دار تقسیم کرد :
1.    درختان زینتی باغ عبارتند از: سرو ناز، کاج، افرا، ارغوان، بید مجنون، سیاه بید، زبان گنجشک، بید مشک، سپیدار و اوکالیپتوس .
2.    درختان میوه دار باغ عبارتند از: انار، ازگیل، نارنج، خرمالو، گردو، زرد آلو، بادام، سیب، به و گلابی.
محصول اصلی درختان میوه دار باغ در درجه اول انار و در درجه دوم مرکبات است.
این باغ امروزه علاوه بر سروهای زیبا به داشتن انواع گل نیز شهرت دارد. در دو دهه اخیر گل های بسیاری از هر نوع در آن پرورش داده شده است و مخصوصاً گل های رز گوناگون آن دیدنی ست. در موقع توسعه باغ، گلستانی از انواع گل رز در ضلع غرب و شمال غربی احداث گردیده که در آن قریب دویست و پنجاه واریته گل رز پرورش داده شده است. این گلستان از نظر تنوع و بسیاری انواع گل رز در کشور ما بی نظیر و در کشورهای همجوار و آسیا کم نظیر است.
به جز گل های رز، انواع دیگر گل های موجود در باغ ارم را می توان به ده عنوان کلی دسته بندی نمود:
1.    درختچه های زینتی دارای گل های زیبا که عبارتند از نسترن، یاس خوشه ای، یاس زرد، توری، سنبل درختی، به ژاپنی، گوجه گل، هلو گل، سیب گل، طاووسی، خرزهره و ابریشم.
2.    درختچه های زینتی دارای برگ های زیبا و این دسته عبارتند از: ماگنولیا، سه رنگ، سرو نقره ای، سرو خمره ای، برگ بو، پالم و فینیکس .
3.    گل های یک ساله مقاوم به سرما. بذر این گل ها در اوایل شهریور ماه کاشته می شود و بوته های آن از اواخر زمستان تا اوایل تابستان گل می دهند و سپس از بین می روند. از این دسته می توان گل های زیر را نام برد: بنفشه، شب بو، همیشه بهار، مروارید، میمون، عدسی، زبان در قفا، قرنفل، میخک و مینا چمنی .
4.    گل های یکساله حساس به سرما. بذر این گل ها از اوایل اسفند ماه کاشته می شود و بوته های آن از اوایل تابستان گل می دهند و براثر سرمای زمستان از بین می روند. این نوع گل ها عبارتند از: آهار، بگونیا، پریوش، ابری، اطلسی، جعفری، تاج خروس، مینا، گل ناز، گل خشک، گل حنائی، رعنا زیبا، سلوی، شاه پسند، ستاره، فلفل زینتی و گیلاس زینتی.
5.    گل های پیاز دار عبارتند از: آلاله، اختر، کوکب، شیپوری .
6.    بوته های دائمی گلدار شامل: داودی، مارگریت، خورشیدی و کوکب کوهی.
7.    گیاهان دائمی پوششی و رونده. از نوع گیاهان پوششی می توان تلگرافی و از نوع رونده می توان گل های زیر را نام برد: گل ساعت، گلیسین، پاپیتال، آبشار طلائی، پیچ برفی، پیچ امین الدوله و پیچ اناری.
8.    گیاهان یک ساله رونده، شامل: نیلوفر و کدوی زینتی.
9.    گیاهان حصاری که از آن جمله است شمشاد و برگ نو.
10.    گل های گلخانه ای. علاوه بر انواع گل های یاد شده بعضی انواع گل ها نیز اختصاصاً در گلخانه باغ ارم نگهداری و پرورش داده می شود. البته بعضی از گل ها نیز علاوه بر پرورش در باغچه ها، در گلخانه هم هست . گل های گلخانه ای شامل انواع زیر است: کاغذی، سینره، حسن یوسف، بگونیا، شویدی، گردی، گیلاس زینتی، فلفل زینتی، فونیکس، برگ انجیری و برگ بیدی.

دسترسی محلی باغ ارم

باغ ارم در شمال غربی شیراز است و در خیابان ارم قرار دارد.

منطقهٔ آب پری دارای آبشاری به همین نام است. در آب پری درختان با فاصلهٔ کم از یکدیگر قرار دارند و بیشتر مناطق بکر و دست نخورده مانده‌است. آبشار آب پری در کنارهٔ جاده قرار گرفته‌است. این آبشار، شباهت چندانی به آبشار ندارد زیرا قسمتی از سنگ‌های کوه در اثر رانش زمین در شیب تند کوه جمع شده‌اند و آب کمی از لابه‌لای این سنگ‌ها در جریان است.

پوشش گیاهی نیز در این منطقه جالب‌ توجه است. درختان جنگلی در مناطق کم ارتفاع‌تر و درختان کاج در نقاط مرتفع، تصویر متفاوتی را به نمایش می‌گذارند.

علت نامگذاری آب پری

نامگذاری آب پری دلیلی تاریخی یا چیزی که در جایی ثبت شده باشد ندارد. اما به ظاهر می تواند به یکی از علت های زیر باشد:

1- در قدیم قبل از اینکه آبشار کوه را بشورد آب از بالا می پریده و اسم آب پری به زبان محلی یعنی آبی که می پرد.

2- اطراف آبشار کوه است و انگار آبشار در میان یه چاله قرار گرفته است. در نتیجه شب و تاریکی زودتر واقع می شود و از طرفی در قدیم امکانات اکنون نبوده مردم وقتی از این محل عبور میکردند دچار ترس میشدند و بیان میکردند که آن مکان پری دارد.

دسترسی محلی به آب پری 

آب پری در ۱۲ کیلومتری شهر رویان، جاده ی رویان - بلده در استان مازندران قرار دارد.